Popayan

Beste mensen,

We zijn uit de koffiestreek onderweg naar het zuiden van Colombia, Pasto, de stad waar Sandra geboren is. Eerst zouden we vrijdag weer naar Cali gaan en dan maandag een hele dag in de bus naar Pasto, later besloten we om vandaag zaterdag 24 december vanuit Santa Rosa te reizen naar Popayan, dat ligt tussen Cali en Pasto een beetje in. Popayan is een oude koloniale stad, in het centrum zijn alle huizen wit en oud, wel leuk om te zien. We zitten in hotel Los Balcones, een heel mooi typisch Colombiaans koloniaal oud hotel, met een mooie binnenplaats, ook in zo`n oud wit gebouw. Maandag gaan we dan met de bus naar Pasto, een rit van ongeveer 6 uur. Vandaag met een mooie auto (grote KIA) met prive chauffeur Jorge, een vriend van Ruben een rit van 5 uur gemaakt, we zien wel wat van het land zo.

We hebben een paar leuke dagen achter de rug, eergisteren hebben we in een heel ongedwongen sfeer de middag doorgebracht met de familie van Victor in een groot openlucht zwembad in de buurt van Arauca, 25 graden en zon! Die temperatuur daar het hele jaar, ook wel af en toe regen. We genoten en vooral Victor genoot van de aandacht van zijn familie voor hem. Zijn zus van 14 zei de hele tijd dat ze "dat ze hem wel in een doosje wilde doen" en dan heel af en toe het "deksel open doen" dacht ik er dan bij. Er werd veel met hem geknuffeld, Victor speelde veel voetbal met zijn neef Marlon van 10 jaar (schelen 2 weken met elkaar), ze hebben nog beiden in een wieg gelegen werd ons verteld, ze gingen met elkaar om alsof ze elkaar al jaren kenden en taal is maar relatief..., de bal en het spel maken veel goed. Kortom echt genoten in een ongedwongen sfeer. Wat voor ons ook belangrijk was dat was dat we de versie van adoptie van de familie gehoord hebben, we gaan dat niet inhoudelijk op dit blog zetten (daarvoor is het te prive) maar doet ons wel beseffen dat er twee kanten aan het adoptieverhaal zitten. Een versie van de ICBF (kinderbescherming in Colombia) en nog een verhaal apart van de familie. We hebben ook antwoorden gekregen op vragen die voor ons niet duidelijk waren en belangrijk voor Victor was dat hij ervaarde zijn gelijkkenis al in uiterlijk met zijn familie en zijn vraag waar zijn voetbaltalent en liefde voor de bal vandaan komt. Ook Sandra genoot van deze dag, kreeg ook aandacht van de familie, zat leuk te spelen met Marlon.

Het bericht van die gek die bij Ajax AZ de keeper van AZ wou schoppen en paar schoppen terug kreeg heeft ook de media in Colombia bereikt, wat een idioot en terecht dat AZ niet verder wilde spelen, helaas weer slechte publiciteit rondom Ajax.

Gisteren hebben we een rustig dagje gedaan nog in Santa Rosa, door Ruben even uitgenodigd om bij de moeder (80 jaar en je geeft haar 65....) van hem even wat te drinken en nog even gekart in Pereira want dat vinden ze erg leuk nadat ze dat hier een keer gedaan hebben. Onderweg naar Pereira in het dorpje naast Pereira, Dos Quabradas, vlak naast Santa Rosa waar we waren is in de nacht van donderdag op vrijdag een zeer ernstige ramp gebeurd, een explosie bij een olieleiding waarbij 13 doden en iets van 90 ernstig zwaargewonden zijn gevallen, huizen in een keer weggevaagd. Onderweg naar Pereira rij je er langs/we hebben het gezien, bizar om te zien. De ramp krijgt hier ook veel media aandacht. Aan het eind van de middag hebben Sandra en Victor leuk gespeelt met Ron, het zoontje van de huishoudster die we hadden in het huisje in Santa Rosa, een jongetje van 11 jaar. Wat gevoetbald en met een stok ver gooien. Die huishoudster was wel luxe hoor, iemand die het ontbijt voor ons deed, de was, de bedden.

Ook nog een leuk detail: op een avond hadden Sandra en ik ons buitengesloten, om het huisje was een groot hek en de poort zat dicht met een hangslot. Victor en Esther waren aan het zwemmen. De dona van het huisje wat ook op het terrein staat was weg, en de sleutel van dat hangslot lag in het huisje. Sandra zei "kom pap, geef me je sleutels van thuis in Houten"  en laat nou net toevallig de sleutel van het hangslot van het ballenhok/materiaalhok van Delta Sports E1 op dat slot passen.....dus Nelis, we waren blij dat je een kopie van dat slot hebt laten maken, het heeft zijn dienst bewezen.

Sowieso is het een land dat veel te lijden heeft onder de klimaatverandering (hebben we ons laten vertellen maar ook gezien), door de opwarming van de aarde zijn hier afgelopen jaar zeer veel overstromingen, extreme regenval geweest, de ergste in decennia, in Manizales (waar we woensdag waren) was een hele woonwijk door een overstroming weggevaagd in november, een heel gat zie je, gevolg 80 doden, stad paar weken geen water en electriciteit, infrastuctuur wegen beschadigd. Afgelopen decennia is er af en toe ook een gigantische aardverschuiving geweest, ook weer duizenden doden. Het schijnt dat de opwarming van de aarde, klimaat verandering ook weer hier een relatie mee heeft. Colombia schijnt in de top 3 te staan van landen die het meest te lijden hebben onder die klimaatverandering. Het doet je beseffen dat we toch beter met ons milieu moeten omgaan, helaas heeft dat weinig aandacht meer door dit kabinet.

Vanavond kerstavond, een beetje gek idee om dat te vieren in een land waar het in de 20 graden is, veel zon (af en toe ook wel flinke regen vanmiddag). Voor een ieder die dit leest, fijne kerstdagen, maak er wat moois van! Morgen zijn we hier ook nog 1e kerstdag/we steken zeker een kaarsje op in een kerk, doen een rustig dagje, weten nog niet zo goed wat we gaan doen, kinderen lijken ook een beetje " uitstapjes moe"  te zijn, zitten liever achter de nintendo ds, moeten maar even een compromis verzinnen. Onze kerstgedachte is waar ik (JP) aan denk toen we afscheid namen van de familie van Victor. Victor kreeg van zijn tante en zus een soort van ritueel zegen mee (doen ze wel vaker hier), een kruisje op zijn hoofd7borst en er werd hem gezegd (vrij vertaald) "Ga je eigen weg met God, dat God je beschermt" Daar werden we wel stil van, een mooi ritueel, heeft ook iets in zich van dat de familie hier in Colombia ook beseft dat hij zijn eigen weg in NL moet gaan en dat er het vertrouwen is, ook naar ons toe, om hen in die weg te laten gaan.

Ook nog bedankt voor alle leuke reacties die we krijgen, blijf die vooral sturen, we lezen ze graag, er zijn ook vragen naar foto`s zetten op het reislog - om daar antwoord op te geven, dat is een beetje moeilijk, we moeten steeds op een niet eigen computer berichten verzenden, als we eenmaal thuis zijn dan gaan we zeker foto`s er op zetten, we hebben er inmiddels al heel veel gemaakt, ongeveer 380.

Groeten, Jan Pieter, Esther, Sandra en Victor